-
1 peculiar
[pɪ'kjuːlɪə(r)]adj* * *[pi'kju:ljə]1) (strange; odd: peculiar behaviour.) osobliwy2) (belonging to one person, place or thing in particular and to no other: customs peculiar to France.) specyficzny•- peculiarly
См. также в других словарях:
jodlować — ndk IV, jodlowaćluję, jodlowaćlujesz, jodlowaćluj, jodlowaćował, jodlowaćowany muz. «śpiewać w specjalny sposób (właściwy szczególnie góralom alpejskim), polegający na nagłych przejściach z piersiowego rejestru głosu na falset» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
sezon — 1. Martwy sezon «okres częściowego lub zupełnego zastoju w jakiejś działalności właściwy pewnym porom roku»: Lato, szczególnie lipiec, to martwy sezon w biznesie reklamowym, ceny miejsca na billboardach są niskie, a wybór doskonały. M. Ziomecki,… … Słownik frazeologiczny
orientalny — orientalnyni «właściwy ludom, językom i kulturze Wschodu, charakterystyczny dla Wschodu; wschodni» Orientalny przepych, zbytek. Orientalna gościnność. Sztuka orientalna. Zapożyczenia językowe orientalne. ∆ Filologia orientalna → orientalistyka ∆… … Słownik języka polskiego
skład — m IV, D. u, Ms. składadzie; lm M. y 1. «miejsce odpowiednio przystosowane, przeznaczone do czasowego przechowywania, magazynowania materiałów lub wyrobów, magazyn; dawniej także: sklep, szczególnie sklep z towarami jednej branży» Skład amunicji,… … Słownik języka polskiego
stroić — ndk VIa, stroję, stroisz, strój, stroił, strojony 1. «ubierać (kogoś) elegancko, starannie, wytwornie; ozdabiać, przystrajać coś» Stroić kogoś w futra i biżuterię. Stroić pannę młodą do ślubu. Stroić choinkę. 2. «stanowić ozdobę, przybranie;… … Słownik języka polskiego